Skúra, skrúbba og bóna, takið af ykkur skóna, trallalalla...

Gluggaþvottur einskis virði, allt svo verður skítugt aftur, ekki garðinn ég um hirði, og það ei gerir annar kjaftur.

Hugsa sér ef lífið væri, sápulaust og þvottaskert. Ekk´um málið annað færi, að ekkert væri umtalsvert.

Nú tek ég skrúbb í mína hendi og niðrá á gólf á fjórar fer. Fingurinn ég þeim sóðum sendi, sem ekki ætla´að hjálpa mér.

Kela.